Schaaltje voor de appels, kroketje op karton

Schaaltje voor de appels, kroketje op karton

Een paar appelen bij de buurtsuper halen of een kroketje weghappen bij de Febo? Dikke kans dat het kartonnen schaaltje eronder afkomstig is van Remmert Dekker. De producent van kartonnen verpakkingen in Wormer bestaat dit jaar 125 jaar.

Wat nu een producent is van kartonnen verpakkingen in de meest denkbare soorten en maten, begon in 1896 als een simpele papierhandel. Remmert Dekker besloot zich al snel te specialiseren in het produceren van verpakkingen voor banketbakkers: taart- en gebaksdozen dus. Die bleven tot begin jaren 70 het belangrijkste artikel voor de ’Luxe Papierwarenfabriek Remmert Dekker’. Aanvankelijk stond de fabriek in Wormerveer, maar in de jaren 60 verhuisde Remmert Dekker naar de oever van de Zaan in Wormer. Van een klein bedrijf groeide het uit naar een onderneming met ongeveer 75 medewerkers, en dan zijn de uitzendkrachten nog niet eens meegeteld. In 2001 werd het hele bedrijf verwoest door brand. Op dezelfde locatie aan de Knollendamstraat in Wormer werd een nieuw bedrijfspand neergezet, waar Remmert Dekker nog altijd te vinden is. Niet meer als ’Luxe Papierwarenfabriek’ maar als ’Packaging’.


Drukker Thierrie Nacher tijdens zijn werk bij Remmert Dekker.

Familiebedrijf

Het is nog altijd een familiebedrijf, al heeft Annemarie Dekker de dagelijkse leiding eind 2019 overgedragen aan Tjarda Grimbergen, de eerste niet-Dekker aan het roer. ,,Maar ik ken de familie al meer dan 35 jaar. Ik ben niet begonnen als jongste bediende, maar toen ik begon heb ik wel overal meegelopen. Bedrijfskleding aan en meehelpen bij de productie en inpaklijn. Dat is de beste manier om het gevoel te krijgen waar je mee bezig bent.’’ Daarvoor was Grimbergen actief in andere bedrijfstakken. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit wat er gemaakt wordt, zegt ze. ,,Je doet het met elkaar. Zonder alle medewerkers zouden er geen verpakkingen zijn. Uiteindelijk gaat het om de mensen.’’


Tjarda Grimbergen liep mee bij de productie toen ze pas begon.

Duurzaam alternatief

De taartdozen van toen zijn er nog wel anno 2021. Ze zijn nog steeds belangrijk maar inmiddels heeft het bedrijf zich ook in een gigantische hoeveelheid andere verpakkingen gespecialiseerd. Karton is de afgelopen jaren een duurzaam alternatief geworden voor plastic, en dat blijkt. Supermarkten, bierbrouwerijen, kaasmakers, fruitverpakkers en wie dan ook iets te verpakken heeft, doet een beroep op het bedrijf in Wormer. ,,In taartdozen zit minder vernieuwing dan in andere categorieen’’, zegt Grimbergen. ,,Maar bij het verpakken van groente en fruit is dat wel het geval. Karton is milieuvriendelijker dan plastic, en in de overgang zit veel innovatie. Wij maken ons er sterk voor om actief met onze klanten mee te denken. Waar is behoefte aan, en hoe bewegen we met de maatschappij mee. We zijn flexibel en kunnen ons snel aanpassen aan de wensen, dat is een van onze sterke punten.’’


Appelen in de supermarkt? Dikke kans dat die in een doosje van Remmert Dekker zitten.

Delicaat proces

Hoe vernieuw je een kartonnen schaaltje? Dat is een delicaat proces. ,,Op een beurs kwam zes jaar geleden een klant langs met een plastic schaaltje waarop fruit wordt verkocht, en die was op zoek naar een duurzaam alternatief. Dat hebben we begeleid met een verpakkingslijn.’’ Het begon met alleen een taps bakje. ,,Maar daar ging nog steeds plastic overheen. Inmiddels hebben we er een kartonnen klepje bij. Dat vinden we heel leuke dingen om te doen.’’ Ze vallen ook nog eens in de smaak bij de kartonindustrie. De kartonnen verpakking voor appelen, die inmiddels in vrijwel elke supermarkt ligt, is genomineerd voor een prijs van koepelorganisatie European Carton Makers Association (ECMA). Vorig jaar sleepte Remmert Dekker al een European Carton Excellence Award in de wacht voor een vernieuwende verpakking van snoeptomaatjes. Een stukkie karton erom en klaar? ,,Nee, we zijn altijd op zoek naar manieren waarop het beter kan. Een verpakking moet de hele keten goed blijven en het product goed beschermen. En de consument moet het willen kopen, dus moet het er ook goed uitzien. Voor alle klanten gaat het om maatwerk, en we denken met alles mee. Je bent continu aan het evalueren. We maken geen standaard verpakkingen. Het is echt een heel boeiende wereld.’’ Voor Remmert Dekker houdt die wereld niet bij de landsgrenzen op. Het bedrijf heeft klanten in onder meer Zwitserland, Scandinavië en Engeland. Grimbergen toont een avocadodoosje, waarop in het Noors wordt uitgelegd hoe je zo’n vrucht het beste kunt eten. ,,We werken vooral Europees. Die markt is groot genoeg, en de vraag naar duurzame verpakkingen blijft groeien.’’


De prijswinnende verpakking van snoeptomaatjes.

Aardbeienbakje

Een normaal mens denkt er misschien niet bij na, maar er komt wel wat bij kijken om een aardbeienbakje plasticvrij te krijgen. Voor je het weet zit er een beurse aardbei tussen en lekt het sap dwars door het karton heen. Remmert Dekker heeft er wat op bedacht. ,,Voorheen zat er plastic aan de binnenkant, maar wij hebben een alternatief bedacht met vochtafstotende lak. Een consument zal het niet snel opmerken, maar voor ons en onze klanten is dat een belangrijke stap.’’ Een paar maanden nadat Grimbergen aantrad als CEO barstte de coronabom. Momenteel uit zich dat nog steeds in schaarste aan grondstoffen en langere levertijden. Een wereldwijd probleem waar ook het bedrijf in Wormer mee te maken heeft. ,,Er is nog steeds meer vraag dan aanbod. Het is dan aan ons om de klant daar goed in te begeleiden.’’ Met medewerkers en klanten wordt het jubileum luister bijgezet. Er wordt een personeelsweekend gepland en klanten mogen achter de schermen meekijken en in contact komt met de makers van de verpakkingen. ,,Dat doen we als het weer wat rustiger is op coronagebied. We houden ook een ontwerpwedstrijd onder de medewerkers. Wie maakt de ’Verpakking van de toekomst’? Daar ben ik heel benieuwd naar. En volgende week gaan we met elkaar taart eten.’’ Met de gebaksdozen zit het in elk geval al goed.

 

Gepubliceerd in Noordhollands Dagblad op 28-08-21
Reportage: Robert Jan van der Wouden
Fotografie: Wim Egas